W przypadku większości rzeczowników liczbę mnogą tworzymy przez dodanie w piśmie końcówki s lub es,
np.: flower (kwiat) – flowers
dove (gołąb) – doves
class (klasa) – classes
brush (szczotka) – brushes
1. Rzeczowniki zakończone na o
Końcówkę es dodajemy do rzeczowników kończących się na o, takich jak: echo, hero, potato, tomato.
Samo s dodajemy do rzeczowników:
1/ zakończonych na o poprzedzone inną samogłoską, np.: radio, studio, bamboo
2/ skrótów, np.: kilo, photo
3/ terminów muzycznych pochodzenia włoskiego, np.: solo, piano, soprano
4/ imion własnych, np.: Eskimo, Filipino
2. Rzeczowniki zakończone na y
Gdy końcówkę es dodajemy do rzeczowników zakończonych w liczbie pojedynczej na y poprzedzone przez spółgłoskę, literę y zamieniamy na i,
np.: country (kraj) – countries
lady (dama) – ladies
Rzeczowniki zakończone na y poprzedzone samogłoską przyjmują tylko końcówkę s,
np.: day (dzień) – days
play (sztuka) – plays
3. Rzeczowniki zakończone na f
Rzeczowniki zakończone w liczbie pojedynczej spółgłoską f lub fe przyjmują w liczbie mnogiej odpowiednio końcówki es lub s zamieniając jednocześnie f na v,
np.: calf (cielę) – calves
wolf (wilk) – wolves
life (życie) – lives
wife (żona) – wives
Wyjątek od tej zasady stanowią rzeczowniki, które tworzą liczbę mnogą przez dodanie s bez jednoczesnej zmiany f na v,
np.: cliff – cliffs roof – roofs
chief – chiefs belief – beliefs
Istnieje też grupa rzeczowników posiadająca w liczbie mnogiej obydwie w/w formy,
np.: hoof (podkowa) – hoofs – hooves
scarf (szalik) – scarfs – scarves
4. Rzeczowniki złożone
Rzeczowniki złożone (Compound Nouns) również tworzą liczbę mnogą przez dodanie s lub es i odbywa się to w następujący sposób:
1/ s lub es dodajemy do ostatniego elementu złożenia jeśli jest to kombinacja dwóch rzeczowników,
np.: boy friend (kolega) – boy friends
lub rzeczownika z innym elementem, np. gerundem
np.: frying pan (patelnia) – frying pans.
2/ s lub es dodajemy do rzeczownika występujacego w złożeniu,
np.: onlooker (widz) – onlookers
passer-by (przechodzień) – passers-by
3/ s lub es dodajemy do ostatniego elementu złożenia, gdy nie ma w nim rzeczownika,
np.: breakdown (awaria) – breakdowns
forget-me-not (niezapominajka) – forget-me-nots
4/ s lub es dodajemy do pierwszego elementu jak,
np.: mother-in-law (teściowa) – mothers-in-law
5/ zaznaczając liczbę mnogą na pierwszym i ostatnim elemencie złożenia,
np.: man servant (służący) – men servants
woman student (studentka) – women students
5. Liczba mnoga imion własnych
Liczba mnoga imion własnych (Proper Nouns) pojawia się, gdy mówimy o rodzinach. Dodajemy wówczas s lub es do nazwiska i poprzedzamy je przedimkiem określonym the,
np.: the Browns
the Joneses
W przypadku imion i nazw własnych nie dodajemy przedimka:
Jane – Janes
Harry – Harrys
January – Januarys
Zasada zmiany y na i przed końcówką liczby mnogiej opisana w punkcie 2. nie dotyczy imion własnych.
6. Liczba mnoga w przypadku dat i skrótów
W kilku przypadkach tworzymy liczbę mnogą przy pomocy s lub 's,
np.: po literach : i’s, p’s, itd.,
w datach: the 1980’s lub the 1980s
w skrótach: MP’s lub MPs
